Και εκεί που παλεύεις χρόνια να μαζέψεις τα κομμάτια σου από το πάτωμα,όσο πιο προσεκτικά μπορείς όχι για να μην κοπής,αλλά για να σώσεις ότι μπορείς,να απαλύνεις τον πόνο της ψυχής και θες να σηκώσεις το βλέμμα στον ουρανό και να φωνάξεις με όλη σου την δύναμη,"ελευθερία",να πάρουν τα πνευμόνια σου όσο πιο πολύ οξυγόνο γίνεται..εκεί που λες τώρα θα ζήσω..έρχεται μια γροθιά από εκεί που δεν το περιμένεις και τα κομμάτια που κρατάς πολύ προσεκτικά στα χέρια ξανά πέφτουν και γίνονται θρύψαλα.Για μια στιγμή παγώνεις,μετά πάλι απελπίζεσαι,και ύστερα η πραγματικότητα πιο σκληρή από ποτέ.Σας Μισό.Ακούτε? Δίνεις τα πάντα,και όλοι σου γυρνάνε πόνο και δυστυχία.Με ρωτήσατε αν έχω άλλη ψυχή για πέταμα?Αφήστεμε!Βρείτε άλλη ψυχή να πατήσεται όχι την δική μου,είμαι ελεύθερη σαν την θάλασσα,που μαζεύει τα πάντα μέσα της μα κάποτε κάνει ένα τσουνάμι και όλα τα γκρεμίζει.Εγώ όμως θα βρω από μέσα μου ξανά την δύναμη θα παρηγορήσω μόνη μου τον εαυτό μου.Είμαι Εδώ.Θα είμαι εδώ.
Όχι δεν είναι ταπείνωση να σκύψεις στο πάτωμα και να μαζέψεις τα κομμάτια σου ένα-ένα
ταπείνωση είναι να τα αφήσεις και να φύγεις,να αφήσεις την ζωή σου να την κλωτσήσουν,μην την αφήνεις,γιατί,σε παρακαλώ πάρε την ζωή σου στα χέρια σου.Και όσο για τα άτομα που γίνονται κομμάτια δεν είναι μόνοι υπάρχει κάπου έκει έξω κάποιος που τα βράδυα κλαίει στο μαξιλάρι,που κάνει όνειρα το πρωί,που πόνεσε,που γελάει απλά για να γελάει που είναι κομμάτια και εκεινός ίσος για τον ίδιο,ίσος για διαφορετικό λόγο..Μα όλοι είναι θρύψαλα..
Υ.Γ Σε αυτές τις σκέψεις μου που άλλοι θα τις βρούνε σκόρπιες και άλλοι γεμάτες νόημα υπάρχει ένα τραγούδι που ταιριάζει απόλυτα..Διαβάστε τους στοίχους..Ευχαριστώ που με διαβάσατε και σήμερα..τα λέμε..
Κοντά στα κύματα
Όχι δεν είναι ταπείνωση να σκύψεις στο πάτωμα και να μαζέψεις τα κομμάτια σου ένα-ένα
ταπείνωση είναι να τα αφήσεις και να φύγεις,να αφήσεις την ζωή σου να την κλωτσήσουν,μην την αφήνεις,γιατί,σε παρακαλώ πάρε την ζωή σου στα χέρια σου.Και όσο για τα άτομα που γίνονται κομμάτια δεν είναι μόνοι υπάρχει κάπου έκει έξω κάποιος που τα βράδυα κλαίει στο μαξιλάρι,που κάνει όνειρα το πρωί,που πόνεσε,που γελάει απλά για να γελάει που είναι κομμάτια και εκεινός ίσος για τον ίδιο,ίσος για διαφορετικό λόγο..Μα όλοι είναι θρύψαλα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου