Πώς γίνεται, ασυναίσθητα να συνδέουμε ανθρώπους με πρόσωπα,καταστάσεις,αντικείμενα,
πράγματα,μουσική και τραγούδια,φαγητά,μυρωδιές,ακόμα δεν το έχω καταλάβει.
πράγματα,μουσική και τραγούδια,φαγητά,μυρωδιές,ακόμα δεν το έχω καταλάβει.
Βλέπεις κάτι ή ακούς και σου έρχεται στην σκέψη ένας
άνθρωπος,χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο.Και είναι πολύ γλυκό και
τρυφερό.Οι αναμνήσεις είναι κάτι μοναδικό,δεν μπορεί να στις πάρει
κανείς.Μπορείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι τις ξέχασες,ότι πάτησες
διαγραφή και σβήστηκαν από το υποσυνείδητο σου,αλλά στο πίσω μέρος,στο ασυνείδητο
υπάρχουν (σήμερα σε αυτό το κείμενο μιλάω μόνο για όμορφες σκέψεις και
αναμνήσεις).
Να σε πιάνει μια μελαγχολία,γλυκιά όμως όχι οδυνηρή.!
Μακάρι
να ζούσαμε μόνο με αυτές τις αναμνήσεις τις γλυκές,που έδωσαν για ένα
λεπτό,νόημα στην ζωή μας. Το μόνο δύσκολο σε κάθε καλό τέλος είναι ότι
ξέρεις ότι δεν θα δημιουργηθούν άλλες τόσο όμορφες στιγμές και έχεις το
άγχος αν θα μπορέσεις να τις κρατήσεις μέσα σου όσο πιο δυνατά και πολύ
μπορείς . Θες να τις κλειδώσεις στο ντουλαπάκι των αναμνήσεων,δηλαδή στην
καρδία σου,εκεί θα τις προστατεύεις. Θα τις ποτίζεις καθημερινά με τους
χτύπους της καρδίας σου,θα τις ζεσταίνεις με την αγάπη σου,και με τον
καιρό,το πολύ μέλλον θα σε κάνουν να νιώθεις ακόμα πιο όμορφα,ακόμα πιο
πολύ αγάπη. Χωρίς να σημαίνει κάτι. Μερικές φορές η ανεπιτήδευτη αγάπη που
νιώθουμε είναι πολύ πιο αληθινή και κρατάει πιο πολλά χρόνια,ίσως και
για μια ζωή.Στις αναμνήσεις σου,να έχεις μόνο ανεπιτήδευτη αγάπη,μόνο
ανεπιτήδευτα συναισθήματα.Αυτά εξάλλου έρχονται από μόνα τους.